از مسجد بیرون آمدم و کفشم را بدون اینکه خم شوم ول دادم روی زمین و صدای بلندی ایجاد شد. پیر مردی پشت سرم گفت یواش زمین دردش می گیره!

مدتی پیش بود که مردی برایم می گفت خدا در قر آن گفته الرحمن علی العرش الستوی

چرا نگفت الله یا جبار یا قاسم یا ...

چرا حتی نگفت رحیم

چرا رحمان که نشانه رحمت عام الهیه؟

دو روز پیش تلاوت قرآن بعد از نماز به این آیه رسید و از اون موقع این دو خاطره هی توی سرم می چرخه و یه چیزیایی می فهمم

آره بنیاد زمین و آسمان بر رحمت استواره و اگه رحمت رو ازش بگیری نابود میشه 

اونم رحمت عام به همه چی

و خوب تشما هم که امام مهربان همون خدا هستی پس باید مهربانی بی اندازه ای داشته باشی

پس من هم باید مهربون تر باشم

با همه

حتی با زمینی که زیر پامه